Wat wordt bedoeld met de "veiligheidsanarchist"? Kan het worden beschouwd als een filosofie?

Veiligheidsanarchisten zijn mensen die meer vertrouwen hebben in mensen dan in het proces, die vertrouwen hebben in de horizontale coördinatie van ervaringen en innovaties, die strijden tegen "kleine regels", bureaucratische excessen en gedwongen respect, en die bijdragen aan het herstel van de waardigheid en de menselijke werkervaring. Ik denk dat het duidelijk is dat bureaucratische initiatieven niet de beste manier zijn om nieuwheid, diversiteit en complexiteit te beheren. Bureaucratieën willen dingen op een vereenvoudigde of beknopte manier meten, gestandaardiseerde antwoorden ontwikkelen en de autoriteit om ze te controleren en te coördineren centraliseren. Ik blijf erbij dat we de cultuur van compliance en bureaucratie moeten loslaten om iets menselijks, waardigheid, gezond verstand, creativiteit en innovatie te vinden in het eerstelijnswerk. Om dit te doen, ben ik geïnspireerd door de ideeën van het anarchisme.
Anarchisme is een geheel van idealen en ideeën, niet een toestand van chaos en wanorde zonder leiders (het zou anarchie zijn). Het anarchisme hecht meer waarde aan horizontale coördinatie dan aan een hiërarchische autoriteit van bovenaf; de kracht van diversiteit en lokale ervaring; het ontbreken van onbeduidende dwingende naleving; de mogelijkheid om een gestandaardiseerd protocol te wijzigen; en innovatie die verder gaat dan "levenslange" routines. Zelfs in zeer bureaucratische en diepgewortelde compliance-systemen wordt veilig gewerkt, grotendeels dankzij de ervaring en kennis van de mensen die in het veld werken. Het wereldbeeld van de anarchisten ligt verrassend dicht bij dat van de wetenschap van de complexiteit: complexe systemen hebben bijvoorbeeld geen centrale autoriteit, maar ontwikkelen zich door wederzijdse zelforganisatie. Door hun uiteenlopende bijdragen en openheid voor de wereld kunnen zij nieuwe ideeën en oplossingen genereren die buiten het bereik van een autoritaire bureaucratie liggen. En complexe systemen leveren positieve en negatieve feedbacklussen op, net als anarchistische gemeenschappen, die helpen bij het kiezen van effectieve oplossingen en het verwijderen en corrigeren van wat niet werkt. Anarchisme betekent niet dat er geen regels of afspraken zijn; die zijn er natuurlijk wel. Het gaat om vrijheid binnen een kader: we moeten begrijpen dat we, binnen redelijke afspraken en menselijke normen, de vrijheid om te innoveren, ervaringen te gebruiken, ervaringen toe te passen, ervaringen toe te passen, horizontaal te coördineren in plaats van hiërarchisch te dicteren, en te vertrouwen op het "kanonskogel"-criterium om het werk effectief en veilig te kunnen doen, moeten bevorderen en toejuichen.

Wanneer heeft u zich dit innovatieve perspectief op veiligheid en gezondheid op het werk voorgesteld?

Het was echt wetenschap, data en empirisch bewijs dat me in deze positie duwde. In 2012 begon het veiligheidslaboratorium, in gesprek met vele industriële partners en andere wetenschappers, aan te tonen dat, hoewel het werk nog nooit zo veilig is geweest als nu, de veiligheid nog nooit zo bureaucratisch is geweest. Het echte probleem is dat in de afgelopen twee decennia het aantal normen en veiligheidsregels is geëxplodeerd en dat organisaties zelf meer en meer interne compliance-eisen creëren. Tegelijkertijd is de vooruitgang op het gebied van veiligheid vertraagd. Dus we doen al twintig jaar meer bureaucratie, zonder duidelijke resultaten. Bureaucratie en naleving van de voorschriften hebben nu minder te maken met het beheer van de veiligheid van de werknemers voor wie wij verantwoordelijk zijn dan met het beheer van de verantwoordelijkheid van de mensen voor wie zij werken. We dwingen werknemers om veel dingen te doen die niet gebruikt worden om hun succes te verbeteren. Paradoxaal genoeg ontneemt zo'n aanscherping van de veiligheidsbureaucratie ons precies de bron van het menselijke inzicht, de creativiteit en de veerkracht die ons kunnen vertellen hoe succes eigenlijk wordt gecreëerd en waar het volgende ongeluk kan gebeuren.

Wat kan er in dit verband worden gedaan om het beroepsprofiel van HSE-managers/preventieadviseurs in bedrijven en organisaties te verbeteren?

Zoals we in 2018 vroegen, zijn HSE professionals weldoeners of kosten voor hun organisaties? De professionele identiteit van HSE professionals zit vol onopgeloste tegenstrijdigheden en spanningen: zijn het adviseurs of instructeurs of onafhankelijke, wetshandhavers of eerstelijns facilitators en, zoals gezegd, een veiligheidsbegunstiger of organisatorische last? Misschien denken ze dat ze dat allemaal tegelijk zijn. In deze studie, geleid door een van onze doctoraatsstudenten, David Provan, hebben we professionele identiteit bestudeerd door te begrijpen wat HSE professionals vinden van veiligheidsmaturiteit, hun rol in organisaties en hun professionele persoonlijkheid. Een van de duidelijkste aanbevelingen is dat deze professionals misschien minder tijd moeten besteden aan bureaucratisch gegevensbeheer en documentcontrole, en meer tijd moeten besteden aan het begrijpen van hoe u echt op de vloer werkt en hoe ze uw succes moeten dienen. Uiteindelijk vereist dit een belangrijke verandering in de manier waarop zij (en wij) de wereld zien: de werknemer is niet het probleem dat we onder controle moeten houden, we hoeven hen niet steeds te vertellen wat ze moeten doen. Werknemers zijn de oplossing, de oplossing voor problemen, en we moeten hun vragen wat ze nodig hebben om nog beter te slagen. En we moeten ophouden geobsedeerd te zijn door de drang om te voorkomen dat er iets misgaat. HSE professionals moeten tijd besteden aan het begrijpen waarom het echt goed gaat en vervolgens communiceren met hun organisatie hoe ze de capaciteiten van de mensen, teams en processen die het op deze manier doen kunnen verbeteren. Dat is wat ze zouden moeten doen, in plaats van alle wegen waar het mis kan gaan op te sporen en te sluiten. Omdat de wereld uiteindelijk te complex en dynamisch is om te slagen.

Kunt u ons vertellen over een succesverhaal met betrekking tot uw filosofie?

Oh, er zijn er veel. Als je de film "Safety Differently" bekeek, zag je drie organisaties die de moed hadden om hun veiligheidsbureaucratie te weigeren, om de beslissingsbevoegdheid te delegeren aan mensen op de werkvloer en om allerlei beslissingen met betrekking tot veiligheid op het werk te decentraliseren naar projecten, productievestigingen, winkels, afdelingen. Het Laboratorium heeft ook een reeks studies uitgevoerd met organisaties op het gebied van de succesvolle en veilige eliminatie van veiligheidsbureaucratieën die het werk begonnen binnen te dringen, die met regelmaat in de wetenschappelijke literatuur worden gepubliceerd. Dergelijke initiatieven hebben bedrijven veel geld bespaard en werknemers gelukkiger gemaakt (niet noodzakelijk gelukkiger mensen, omdat ze soms het gevoel hebben dat ze hun invloed verliezen). Ga naar "artofwork.solutions" en "safetydifferentently.com" om veel andere organisaties over de hele wereld te zien die een andere visie op beveiligingswerk hebben aangenomen, om het echter te maken dan het werk met de kanonneerboot.

Sidney, welke criteria zou je voorstellen aan de wetgevers om de huidige Spaanse regelgeving aan te passen aan de filosofie van "The Security Anarchist"?

Als er iets in de wet staat dat te bestraffend is en dat dreigt te leiden tot het opsluiten of het opleggen van hoge boetes aan bestuurders en managers van bedrijven in geval van een incident, dan zal het alleen maar leiden tot risicomijdend gedrag en dus tot het blijven stimuleren van massale veiligheidsbureaucratieën. Maar als het gaat om de analyse van gegevens zijn wet- en regelgeving op zich niet het probleem. Het grootste deel van de arbeidsbureaucratie wordt namelijk intern, door de organisatie zelf, gegenereerd: sommige cijfers tonen aan dat tot 60% van de regels door de onderneming zelf worden opgelegd en niet door de overheid. Paradoxaal genoeg is de situatie nog erger in het geval van deregulering: wanneer overheden zich terugtrekken en meer regelgevend werk aan de industrie overlaten, reageren organisaties vaak door nog meer interne regels op te stellen om ervoor te zorgen dat ze alles gepland hebben. Tel daarbij op de toename van aanwervingen (waarvoor een bureaucratie nodig is), het beheer van de verantwoordingsplicht, de technologische capaciteit voor monitoring, rapportage en gegevensopslag, en wat bureaucratisch ondernemerschap wordt genoemd, en je hebt een monsterlijke veiligheidsbureaucratie, zelfs bij gebrek aan gedetailleerde overheidsvoorschriften. De ironie is dat hoe meer regels je intern hebt gecreëerd, hoe groter het risico van aansprakelijkheid. Want hoe meer je in de boeken hebt, hoe makkelijker het voor een advocaat is om te bewijzen dat je niets deed.

Welke impact kan de "Safety Anarchist" volgens u in de toekomst hebben op het gebied van veiligheid en gezondheid op het werk? Vooral in een sterk gereguleerde omgeving zoals de Europese Unie?

Ik heb gehoord dat boeken als "The Safety Anarchist" de toon en de inhoud van het internationale debat over veiligheid en gezondheid op het werk de afgelopen jaren meer dan wat dan ook hebben veranderd. Dat is geweldig nieuws. Maar het is aan de Raden van Bestuur van bedrijven, die de neiging hebben om een zekere afkeer van risico's te hebben, dat we echt een boodschap als deze moeten overbrengen. Zolang wij (of Raden van Bestuur) managers blijven waarderen voor het "lage aantal" negatieve incidenten (incidenten, verwondingen), zal dit alles niet echt werken. Dit komt doordat het lage aantal gemelde negatieve incidenten meestal verband houdt met een cultuur van risicogeheim, het verbergen van gegevens, met meer doden en ongelukken tot gevolg. Het is natuurlijk volstrekt absurd om managers in ieder geval verantwoordelijk te stellen voor resultaten waarop zij in ieder geval slechts gedeeltelijke controle hebben. In plaats daarvan moeten wij en de Raden van Bestuur de moed hebben om managers verantwoordelijk te stellen voor wat zij doen om de positieve capaciteiten van hun personeel, apparatuur en processen te vergroten om veilige en effectieve resultaten te bereiken. We moeten hen verantwoordelijk stellen, met andere woorden, voor wat ze doen, niet wat ze zeggen.

https://sidneydekker.com/

Sidney Dekker (rechts) en Oriol Bracons (RISK XXI) Fullmark distributeur in Barcelona.